බුද්ධිමය දේපල පනත හා ලංකාවේ පරිගණක භාවිතය.

පසුගිය සතියේ පළවූ ප්‍රවෘත්තියකින් කියැවුණු පරිදි රත්මලාන හා හොරණ ප්‍රදේශ වල සිදුකල වැටලීම් මගින් අනවසර මෘදුකාංග භාවිතා කරන ලද පරිගණක රැසක් සොයාගෙන ඇත. (http://www.dailynews.lk/2010/04/05/bus26.asp)

නමුත් මෙහිදී නීති පනවා එම වරද පිළිබඳව නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග ගැනීම විනා එහි ප්‍රායෝගික බව පිළිබඳව සලකා බැලීමක් නීති පැනවීමේදී සිදු වී නැති බව මට සිතේ.
එනම් ආනයනික මෘදුකාංග ගෙන්වීමේදී ඒවා ඇමරිකාවේ හෝ ඒවා නිපදවු රටේ මිලටම ලංකාව තුලදී විකිණීමෙන් එය ප්‍රායෝගිකව මිලදී ගත හැක්කේ කාටදැයි සිතිය යුතු ය. ඇමරිකානු ඩොලර් 299 වන මෘදුකාංගයක් ලංකාව තුලදී ඒ අනුපාත මිලකට ලංකාවේ වෙළඳපොලට ඇතුලත් කිරීම අසාධාරණය. එනම් පාරිභෝගිකයාට දැරිය හැකි මිලකට ඒවා ලබා දීමේ වැඩපිලිවෙලක් සැකසීම රජයේ වගකීමයි.ලංකාවේ ඒකපුද්ගල ආදායම ඩොලර් 1500 පසු කළා යැයි උදම් ඇනුවද සත්‍ය තත්වය නම් එම පැරණි නිර්ණායක වල පවතින ආදායම් පිළිබද සීමා වැඩි දියුණු විය යුතු බවය. දැනට වසර 10කට පෙර $1500න් (වසරකට) කළ කිසිවක් කිරීමට ලෝකයේ කුමන රටක දී වත් නොහැක.

පරිගණකයක් මිලදී ගැනීමේදී අද අවම වශයෙන් රුපියල් 30,000 වත් වැය වේ. මෙම මුදල තරමක් හෝ අඩු වනුයේ අපරට දැන් ලෝකයේ පරිගණක කුණුගොඩ බවට පත් වී ඇති බැවින් පිටරට වලින් භාවිතයෙන් ඉවත් කරන ලද පරිගණක අඩු මුදලට අපරට තුලදී මිලට ගත හැකි නිසාය.. නමුත් එලෙස ගන්නා ලද පරිගණකයක මෘදුකාංග වුවද ලංකාව තුලදී භාවිතා කිරීමට නම් නැවත මුදල් ගෙවා බලපත්‍ර ලබා ගත යුතුවේ. (EULA බලපත්‍ර බොහෝමයක් වලංගු වන්නේ ඒවා මිලදී ගත් රට තුලදී පමනි.) ඉතින් සාමාන්‍ය ජනතාව පරිගණක භාවිතා කරනුයේ කෙසේද?

මෘදුකාංගයක් නිර්මාණය කිරීම යනු විශාල කාලයක්/ශ්‍රමයක් මෙන්ම විශාල මුදලක් ද වැයවන ක්‍රියාවකි. ඒ අතින් බැලු විට මෘදුකාංගයක් ඉහල මිලකට අලෙවි කිරීමද අනවසර භාවිතයන්ට එරෙහිව නීති ගෙන ඒමද අත්‍යාවශ්‍යය. නමුත් නිර්මාණකරු තම ආයෝජනය මෙන් විශාල ප්‍රමාණයක් / ප්‍රතිශතයක් ලාභ ලබයි නම් මිල අඩු කිරීම මගින් එතරම් අලාභයක් සිදු නොවේ.

දැනට ඉන්දියාවට ආනයනය කරනු ලබන මෘදුකාංග එරටට ගැළපෙන මිලකට අලෙවි කරවීමේ ක්‍රියාමාර්ග එහි රජය මගින් ගෙන ඇත. ඉන්දියාව දැන් ලෝකයේ ප්‍රමුඛ තොරතුරු තාක්ෂණ විද්‍යාර්ථීන් බිහි කරනුයේ මේ නිසාය.
වෙනත් යුරෝපීය රටවල ජනතාව එක් මෘදුකාංගයක් පමණක් භාවිතා කිරීමට දස්කම් දක්වන විට ලංකාව ඉන්දියාට වැනි රටවල ජනතාව මෘදුකාංග කීපයකින් එකවර වැඩ කරනුයේ අඩුමිලට මෘදුකාංග ලබා ගැනීමේ පහසුකම නිසාය.

එසේ නොමැති නම් විවෘත හා නිදහස් මෘදුකාංග ප්‍රචලිත කිරීමට රජය මීට වඩා උනන්දු විය යුතුය. එවිට රටින් පිටට ඇදී යන විශාල මුදලක් රටේ වෙනත් කාර්යයකට යොදාගත හැක.